ತಿದ್ದುಪಡಿಗ,ಸಲಹೆಗಳಿಗೆ ಅನಂತಾನಂತ(:-)) ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್_/_.ನಾಲ್ಕನೆಯ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂದು ಮಾತ್ರೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಹಾಗೂ ಕೊನೆಯ ಸಾಲಿನ ಮೊದಲಲ್ಲೊಂದು ಸಂಧಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ನಿರಂತರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ನಾನು ಆಭಾರಿ_/_
Original padya of Ananta, is better, while it is in naDu-gannaDa form, which is suitable for chaupadi, and ShaTpadis etc. Prasaad sir went for making it in haLagannaDa but with some unaccepted forms like ರೆಪ್ಪೆಯುಂ ಪೊರೆವಂದದಕ್ಷಿಯ, ಫಲವನ್ನು, ಒಪ್ಪದಾಚರವನ್ನುಮರುಹಿ. _/\_
(kaalu keredu / kedari nanna hesarannu ettiddakke hELabeekaayitu :))
ಈ ಪದ್ಯ ನಾನು ಪದ್ಯಪಾನದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದದ್ದು.ಈ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎನಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಹಾಗೇ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಈ ಕೆಳಗಿನ ತಿದ್ದಿದ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಪೊರೆಯುವಂದದಿ ಎನ್ನುವ ಪದದ frequency ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನಾದರೂ ಕಾಯ್ವೊಲು,ಉಳಿಸುವಾ(ಉಳಿಸುವ+ಆ) ತೆರದಿಂ- ಈ ಶಬ್ದಗಳೂ ಅದೇ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ.ಪುನರುಕ್ತಿಯು ಪದಗಳ ಮಟ್ಟದಿಂದ ಅರ್ಥದ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಳಿದಂತಾಯಿತು.
Good idea. Few corrections. yauvanadoLirda, hayaNgam (why use rare words like this, when soorya is there?), pokkirpam, kandaa (sambOdhane), janaringam.
ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿಯು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದಾದ ಕೃತ್ಯವನ್ನೇ ತೋರುವಂತಿದೆ—ತಾನೆಂದಿದ್ದರೂ ತಂದೆಯನ್ನೇ ಸೇರುವೆನೆಂದು ಬಾಲನಿಗಾದ ಸ್ಂತೋಷ,ಸಂಧ್ಯೆಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಸೂರ್ಯನಿಂದ ಉಕ್ಕಿದ ಕಾಂತಿ, ಸಾಗರನೂ ಕೂಡ ಭೂಮಿಯನ್ನೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಬರುವ ರೀತಿ.
(ತಂದೆ-ಮಗ,ಸೂರ್ಯ-ಸಂಧ್ಯೆ,ಸಾಗರ-ಭೂಮಿ,–ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯುಕ್ಕುತ್ತಿದೆ)
(ಪ್ರ್ರೀತಿಭೂಯಿಷ್ಠವಾದ ಚಿತ್ರಣವಿದು)
ತಂದೆ ಮಗನನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸುತ್ತಿರುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ರವಿಗೆ ಕರ್ಣನ ನೆನಪಾಯಿತು. ಆ ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ ಒಂದು ಸಾಗರವಾಗುವಷ್ಟು ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಹರಿಸಿ ಶಿವನೇ ! ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹೃದಯವೊಡೆದು ಅದೇ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಹೂತುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ತನ್ನ ಗಗನಾ೦ಗಣಕೆ ಬಣ್ಣವನು ತಾ ಕೊಡುತೆ
ಕನ್ನಡಿಯ ಜಲದೊಳಗೆ ನೋಡೆ ಭಾಸ್ಕರನು
ಎನ್ನ ಸುಂದರ ಬಾಲ್ಯ ಕಂದ ನಿನ್ನೊಳು ಕಾ೦ಬೆ
ಎನ್ನಪ್ಪನಿಹನಲ್ಲೆ ನೆನಪಿನೊಳಗೆ
ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನೀರು ಪ್ರತಿ ಬಿಂಬಿಸುವಂತೆ , ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯವನ್ನೇ ಪ್ರತಿ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿರುವೆ . ನನ್ನಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿದ ರೀತಿಯನ್ನೂ , ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕೋಪಿಸಿದ ರೀತಿಯನ್ನೂ ಅರಿಯಬಲ್ಲೆ . ಅಂದರೆ ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಈಗ ಅಪ್ಪನಾಗಿಯೂ ,ಮಗನಾಗಿಯೂ ಯೋಚಿಸಬಲ್ಲೆ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ
(ಸಮುದ್ರದ ಭೋರ್ಗರೆತ ತಂದೆಯ ಹೃದಯದ ಬಡಿತದಂತಿದೆ. ಚಂದ್ರನ ಮಗನೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಸುಂದರವಾಗಿಹ ಶಿಶುವು ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ. ರವಿಯ ಉರಿಬಿಸಿಲಂತೆ ಕೂಸು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಪಿತನು ಮಗುವಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಾನೆ; ನೀರು ಆವಿಯಾಗಿ ರವಿಯ ಬಳಿ ಹೋದಂತೆ. ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಪುತ್ರನು ತಂದೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಡಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ; ಸೂರ್ಯನು ಕಡಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವಂತೆ!)
ರೆಪ್ಪೆ ಕಣ್ಣನು ಪೊರೆಯುವಂದದಿ
ಸಿಪ್ಪೆ ಹಣ್ಣನು ಪೊರೆಯುವಂದದಿ
ಚಪ್ಪಲಿಯು ಪದಯುಗ್ಮವನುತಾ ಪೊರೆಯುವಂದದಲಿ
ಒಪ್ಪವಾಗಿಹ ನಡೆಯ ಕಲಿಸುತ
ತುಪ್ಪವಾಗಿಹೆ ಬದುಕ ದೀಪಕೆ
ಅಪ್ಪನೇ ನೀ ನೆನ್ನ ಬಾಳಿನ ಕಲ್ಪತರುವಹುದೈ
ರೆಪ್ಪೆಯುಂ ಪೊರೆವಂದದಕ್ಷಿಯ
ಸಿಪ್ಪೆಯುಂ ಫಲವನ್ನು ಕಾವೊಲ್ (ಕಾಯ್ವೊಲ್)
ಚಪ್ಪಲಿಯುಮಂಘ್ರಿಯನು ಕಾಪಿಡುವಂದದೊಳು ಪಿತನೆ|
ಒಪ್ಪದಾಚರವನ್ನುಮರುಹಿ
ತುಪ್ಪವಾಗುತೆ ಬಾಳ ದೀಪಕೆ
ಅಪ್ಪ ನೀ ಕಲ್ಪತರುವಪ್ಪೆಯೊ ಎನ್ನ ಪಾಲಿಂಗೆ||
• ಕಣ್ಣು~ಅಕ್ಷಿ, ಪದ~ಅಂಘ್ರಿ, ನಡೆ~ಆಚರ, ಕಲಿಸುತ~ಅರುಹಿ – ಹೀಗೆ ಸ್ವರಾದಿಯಾದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಸಂಧಿಯಾಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಹಳತಾಗಿಸಬಹುದು; ರೆಪ್ಪೆ/ಸಿಪ್ಪೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಪದಗಳ ಪ್ರತ್ಯಯರಾಹಿತ್ಯವನ್ನೂ ನಿವಾರಿಸಬಹುದು.
• ’ಪೊರೆಯುವಂದದೆ’ ಎಂದು ಏಕತಾನವಾಗಿಸದೆ ವಿವಿಧವಾಗಿ ಹೇಳುವುದೊಳಿತು.
• ಬದುಕ=ಸರ್ವಲಘು. ಸುಲಭವಾದ ಪರ್ಯಾಯಪದವಿರುವಾಗ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಿ – ಬಾಳ
• ಬದುಕ (೫ ಪಾದ), ಬಾಳ (೬ ಪಾದ) – ಪುನರಾವೃತ್ತಿ. ಬಾಳ/ಪಾಲಿಂಗೆ
ತಿದ್ದುಪಡಿಗ,ಸಲಹೆಗಳಿಗೆ ಅನಂತಾನಂತ(:-)) ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್_/_.ನಾಲ್ಕನೆಯ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂದು ಮಾತ್ರೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಹಾಗೂ ಕೊನೆಯ ಸಾಲಿನ ಮೊದಲಲ್ಲೊಂದು ಸಂಧಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ನಿರಂತರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ನಾನು ಆಭಾರಿ_/_
ರೆಪ್ಪೆಯುಂ ಪೊರೆವಂದದಕ್ಷಿಯ
ಸಿಪ್ಪೆಯುಂ ಫಲವನ್ನು ಕಾಯ್ವೊಲ್
ಚಪ್ಪಲಿಯುಮಂಘ್ರಿಯನು ಕಾಪಿಡುವಂದದೊಳು ಪಿತನೆ|
ಒಪ್ಪದಾಚರವನ್ನುಮರುಹುತೆ
ತುಪ್ಪವಾಗುತೆ ಬಾಳ ದೀಪ-
-ಕ್ಕಪ್ಪ ನೀ ಕಲ್ಪತರುವಪ್ಪೆಯೊ ಎನ್ನ ಪಾಲಿಂಗೆ||
ಎರಡು ತಿದ್ದುಗೆಗೆಳೂ ಚೆನ್ನಿವೆ. ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ನನ್ನಮಟ್ಟಿನ ತಿದ್ದುಗೆ ಇದು. ಕೊಪ್ಪಲತೋಟ, ನೀಲಕಂಠ ಇತ್ಯಾದರ ಸಲಹೆ/ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಹೆಚ್ಚಿನೆ ಬೋಧೆಯು ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
Original padya of Ananta, is better, while it is in naDu-gannaDa form, which is suitable for chaupadi, and ShaTpadis etc. Prasaad sir went for making it in haLagannaDa but with some unaccepted forms like ರೆಪ್ಪೆಯುಂ ಪೊರೆವಂದದಕ್ಷಿಯ, ಫಲವನ್ನು, ಒಪ್ಪದಾಚರವನ್ನುಮರುಹಿ. _/\_
(kaalu keredu / kedari nanna hesarannu ettiddakke hELabeekaayitu :))
Ananta, see, exactly what I told you!
🙂
🙂
It is better to avoid repeating the poreyuvandadi, and visandhi in the 5th line, as Prasad sir pointed out.
ಈ ಪದ್ಯ ನಾನು ಪದ್ಯಪಾನದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದದ್ದು.ಈ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎನಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಹಾಗೇ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಈ ಕೆಳಗಿನ ತಿದ್ದಿದ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಪೊರೆಯುವಂದದಿ ಎನ್ನುವ ಪದದ frequency ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದ್ದೇನಾದರೂ ಕಾಯ್ವೊಲು,ಉಳಿಸುವಾ(ಉಳಿಸುವ+ಆ) ತೆರದಿಂ- ಈ ಶಬ್ದಗಳೂ ಅದೇ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ.ಪುನರುಕ್ತಿಯು ಪದಗಳ ಮಟ್ಟದಿಂದ ಅರ್ಥದ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಳಿದಂತಾಯಿತು.
ರೆಪ್ಪೆ ಕಣ್ಣನು ಪೊರೆಯುವಂದದಿ
ಸಿಪ್ಪೆ ಹಣ್ಣಿನ ಸಿಹಿಯ ಕಾಯ್ವೊಲು
ಚಪ್ಪಲಿಯು ಸವೆಯುತಲಿ ಪಾದವನುಳಿಸುವಾ ತೆರದಿಂ
ಒಪ್ಪದಾಚರವನ್ನು ಕಲಿಸುತೆ
ತುಪ್ಪವಾಗಿಹೆ ಬದುಕ ದೀಪ-
-ಕ್ಕಪ್ಪನೇ ನೀನೆನ್ನ ಬಾಳಿನ ಕಲ್ಪತರುವಹುದಯ್
ಕಾಯ್ವೊಲು/ಕಾವೊಲು ಕೂಡಾ ಅಸಾಧುವೆನಿಸುತ್ತದಲ್ಲವೆ? ಕಾಯ್ವವೊಲ್/ಕಾವವೊಲ್ ಎಂದರೆ ಛಂದಸ್ಸು ಕೆಡುತ್ತದಾದ್ದರಿಂದ ಹಾಗೇ ಉಳಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು _/_
ಬೀಗಿ ನೀನುಂ ಬೀಗಿಸೆನನುಂ
ಮೈಗಮಾಗುವ ವೋಲು ಶಿಕ್ಷೆಯು
ಜಾಗರೂಕದೆ ಎಸೆಯುತಾಡೈ ಪಿತನೆ ಬೇಡೆನ್ನೆ (ಬೇಡ ಎನ್ನೆ)|
ಬೈಗ ಸೂರ್ಯನು ಬಿದ್ದೊಡೀಗಳ್
ಮೇಗಳಕ್ಕೇರುವನು ಜಾವದೆ
ಆಗದೇನೋ ಎನಗೆ ಏಳಲು ಜಾರಿಸಿರೆ ಕೈ ನೀಂ!!
artha uruhi 🙂
ಸೂರ್ಯ ಬೀಳ್ತಾನೆ, ಏಳ್ತಾನೆ. ಹಾಗೇಂತ ನನ್ನ ಬೀಳಿಸಿದರೆ ನಾನು ಏಳದೆಹೋದೇನು/ಕೊಚ್ಚಿಹೋದೇನು. ಹುಷಾರಾಗಿ ಆಡಿಸಪ್ಪ, ಕೈ ಜಾರಿಸದಂತೆ.
good one.. chennagide
Thanks cheedi
(ತಂದೆಯಿಂ ಕಂದಗಂ ಸಂದೇಶಂ)
ಯೌವನದೊಳಿದ್ದ ಹಯಗಂ
ಕಾವಿಯುಡುಗೆಯೊಳ್ ಪಯೋಧಿಯಂ ಪೊಕ್ಕಿದನುಂ |
ಕೋವಿದನಾಗೈ ಕಂದಂ
ದೇವತೆಯಾಗು ಸಕಲಾರ್ತ ಜನರಿಗೆ ರವಿಯೊಲ್ ||
(ಸೂರ್ಯನು ತನ್ನ ಯೌವನದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ ನಂತರ ಸಂನ್ಯಾಸಾಶ್ರಮ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ನೀನು ವಿದ್ವಾಂಸನಾಗಿ, ನೊಂದವರ ಪಾಲಿಗೆ ಸೂರ್ಯದೇವನಂತೆ ಬೆಳಕಾಗಿ ಅವನ ಸ್ಥಾನ ತುಂಬುವಂತಾಗಲಿ)
Good idea. Few corrections. yauvanadoLirda, hayaNgam (why use rare words like this, when soorya is there?), pokkirpam, kandaa (sambOdhane), janaringam.
Thanks for your notable suggestions sir
Here is the editted verse
ಯೌವನದೊಳಿರ್ದ ಸೂರ್ಯಂ
ಕಾವಿಯುಡುಗೆಯೊಳ್ ಪಯೋಧಿಯಂ ಪೊಕ್ಕಿರ್ಪಂ |
ಕೋವಿದನಾಗೈ ಕಂದಾ !
ದೇವತೆಯಾಗು ಸಕಲಾರ್ತಿ ಜನರಿಂಗಂ ನೀಂ ||
please suggest the correctness.
ಪಗಲೊಳ್ ನಿದ್ರೆಗೆ ಸಂದು ಸಂಜೆ ಮುಸುಕಲ್ ಮೆಯ್ಬಿಚ್ಚಿ ಕಣ್ಬಿಟ್ಟು ಕಾ-
ಲೊಗೆದೇಳ್ವಂ ಗಡಮೀ ಇರುಳ್ವಸುಳೆ ತಾಂ, ಬಾನಿಂದಮಾ ಭಾಸ್ಕರಂ
ತೆಗೆವಾಗಳ್ ಸಲೆಯಿಂತು ಕಾಲಪುರುಷಂ ತನ್ನೀ ಶಿಶುಕ್ರೀಡೆಗಂ
ಬಗೆಗೊಟ್ಟಂ, ಚೆಲುವಾಯ್ತು ಪೊಂಗದಿರಿದಿರ್ಗಂ ಕರ್ಪಿನೀ ಖೇಲನಂ
ಕರಮೆತ್ತಿ ತೋರಿರೆ ಜಗಕೆ
ನರ ತನ್ನೆದೆಯ ಶಿಶುಭಾವವಂ ಭರವಸೆಯಿಂ ।
ಅರುಣಮಯ ರೂಪದೊಳ್ ರವಿ
ಶಿರಮೆತ್ತಿಣುಕಿರ್ಪ ಬಳಿಯೆ ತಾಂ ಪರವಶದಿಂ !!
ಸಲುವೆಂ ತಂದೆಗದೆಂದು ಬಾಲನಹಹಾ ಗೈದಿರ್ಪ ಕೇಕಾರವಂ,
ತಲುಪುತ್ತುಂ ನಿಜಕಾಂತೆಯಂ ಪಸರಿದಾ ಸೂರ್ಯಾತ್ಮತಸ್ತೇಜಮುಂ,
ಬಲದಗ್ರೇಸರ ಸಾಗರಂ ಬುವಿಯನುಂ ತಾಂ ಸಾರ್ಚಿ ಬಂದಿರ್ಪೊಡಂ,
ಕೆಲದೊಳ್ ತೋರ್ಪುದು ಚಿತ್ರಮಲ್ತೆ ದಿಟವುಂ ಸಂಭಾವ್ಯಮಂ ಪ್ರೀತಿಯಾ!!
enartha?
ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿಯು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದಾದ ಕೃತ್ಯವನ್ನೇ ತೋರುವಂತಿದೆ—ತಾನೆಂದಿದ್ದರೂ ತಂದೆಯನ್ನೇ ಸೇರುವೆನೆಂದು ಬಾಲನಿಗಾದ ಸ್ಂತೋಷ,ಸಂಧ್ಯೆಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಲೇ ಸೂರ್ಯನಿಂದ ಉಕ್ಕಿದ ಕಾಂತಿ, ಸಾಗರನೂ ಕೂಡ ಭೂಮಿಯನ್ನೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಬರುವ ರೀತಿ.
(ತಂದೆ-ಮಗ,ಸೂರ್ಯ-ಸಂಧ್ಯೆ,ಸಾಗರ-ಭೂಮಿ,–ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯುಕ್ಕುತ್ತಿದೆ)
(ಪ್ರ್ರೀತಿಭೂಯಿಷ್ಠವಾದ ಚಿತ್ರಣವಿದು)
ಇರುಳಿನಲಿ ಶಶಿ ಬರುವ ಸಮಯದೊಳ್ ,ಸಾಗರವು
ಭರದ ತೆರೆಗಳನು ಮೇಲೆತ್ತಿ ತೋರಿಹುದು
ಪಿರಿದಾದ ಕಾರ್ಯವಂ ತಾತೊರೆದು ಪಿತನು ತಾಂ
ಅರರೆ ! ಚೆಲುವಿನ ಕಂದಗೆತ್ತಿಯಾಡಿಸಿಹ
( ಪಂಚಮಾತ್ರಾ ಚಾಪದಿಯ ಸಮಪಾದಗಳಲ್ಲಿ 5+5+5+3 ಮಾತ್ರೆಗಳು ಬರಬಹುದೇ?)
ಆಹಾ, ತುಂಬ ಸೊಗಸಾದ ಕಲ್ಪನೆ 🙂 ತಂದೆ ಸಾಗರ, ಶಿಶು ಶಶಿ 🙂
(ಬರಬಹುದು)
ಇಂಬುಗೊಂಡಿಂತಿರ್ಪ ವಂಶವೃಕ್ಷದನಿಲವು
ನಂಬುಗೆಯದಂಬಿನಲಿ ಹಾಯಿ ಹುಟ್ಟು ।
ಬಿಂಬಮದೆ ಬಿಂಬಗೊಂಡಿರ್ಪ ಬೆಳಕಿನ ಕಂಬ-
ಮಂಬರಕೆ ಕೆಂಪೆರೆದ ಹಾಸ ಗುಟ್ಟು ।।
ಸ್ತಂಭೀಭೂತಂ ದಿನೇಶಂ ನಯನಕೆಸೆಯಲೀ ಪುತ್ರವಾತ್ಸಲ್ಯಮೀಗಳ್
ಕುಂಭಪ್ರೋದ್ಭೂತಸಚ್ಛಿಷ್ಯನರಿಪುಮಣಿಯಂ ,ಸೂನುವಂ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತ/
ಶ್ರ್ವoಭೋರಾಶಿಪ್ರವಷರ್oಗರೆದನೆ ಬುವಿಯೊಳ್ ದುಃಖತಪ್ತಾಗ್ನಿಯಿಂ ಮೇಣ್
ಶಂಭೋ!ಎನ್ನುತ್ತುಮಲ್ಲೇಹೃದಯಮೊಡೆದಿರಲ್ ರಕ್ತದೊಳ್ ಪೂತುವೋದo//
ಕುಂಭಪ್ರೋದ್ಭೂತ-ದ್ರೋಣ , ಆತನ ಸಚ್ಛಿಷ್ಯ -ಅರ್ಜುನ , ಅವನ ಕಡುವೈರಿ-ಕರ್ಣ.
ತಂದೆ ಮಗನನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸುತ್ತಿರುವ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ ರವಿಗೆ ಕರ್ಣನ ನೆನಪಾಯಿತು. ಆ ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ ಒಂದು ಸಾಗರವಾಗುವಷ್ಟು ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಹರಿಸಿ ಶಿವನೇ ! ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹೃದಯವೊಡೆದು ಅದೇ ರಕ್ತದಲ್ಲಿ ಹೂತುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ಮನೋಜ್ಞವಾದ ಕಲ್ಪನೆ, ಕವನಿಕೆ. (ಪೂಳುತಿರ್ಪಂ ಎಂದರೆ ಬೇರೇನನ್ನೋ ಹೂಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದಾಗದೆ?)
ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಸರ್. ತಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ.
super 🙂
_/|\_
ನಿಮ್ಮ ಕಲ್ಪನಾಶಕ್ತಿಗಿದೋ _/\_
_/|\_ ಧನ್ಯವಾದಗಳು
tumba chennagide. viShayakke takkante vrutta doDDadaayitu 🙂
Yes, kaDuripu – arisamaasa. ಪೂತುಪೋದo – should be puutuvOdaM, making sandhi.
ಧನ್ಯವಾದ ಸರ್. ತಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ.
ಬೆಳಗೈ ಭೂಮಿಯನೆಲ್ಲಮಂ ದಿನಪನೊಲ್ ಸುಜ್ಞಾನಮಂ ನೀಡುತುಂ,
ಬೆಳೆಯೈ ಸಾಗರದಾಳಮೇ ಕಲಿಕೆಯೊಳ್ ಸಲ್ಲಲ್ಕೆ ,ವಿದ್ವತ್ಪ್ರಭಾ-
-ವಳಿಯೇ ಭೂಷಣಮಾಗಿ ಸಾಗೆ,ವಿನಯಂ ಸೇರಲ್ಕೆ, ಸದ್ಭಾವದಿಂ-
-ದಳಿಸೈ ದುರ್ಗುಣಮೆನ್ನುವಾ ತಮಮದಂ ತ್ವನ್ಮಾನಸಾಕಾಶದಿಂ
ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಸುಜ್ಞಾನಮಂ+ಈಯುತುಂ -ಸುಜ್ಞಾನಮನೀಯುತುಂ ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಜ್ಞಾನಮಂ ನೀಡುತುಂ ಮಾಡಬಹುದು.
ಧನ್ಯವಾದಗಳು _/\_..ತಿದ್ದಿದ್ದೇನೆ
fine
Thank you_/\_
ತನ್ನ ಗಗನಾ೦ಗಣಕೆ ಬಣ್ಣವನು ತಾ ಕೊಡುತೆ
ಕನ್ನಡಿಯ ಜಲದೊಳಗೆ ನೋಡೆ ಭಾಸ್ಕರನು
ಎನ್ನ ಸುಂದರ ಬಾಲ್ಯ ಕಂದ ನಿನ್ನೊಳು ಕಾ೦ಬೆ
ಎನ್ನಪ್ಪನಿಹನಲ್ಲೆ ನೆನಪಿನೊಳಗೆ
ಸೂರ್ಯನನ್ನು ನೀರು ಪ್ರತಿ ಬಿಂಬಿಸುವಂತೆ , ನೀನು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯವನ್ನೇ ಪ್ರತಿ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಿರುವೆ . ನನ್ನಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಮುದ್ದಿಸಿದ ರೀತಿಯನ್ನೂ , ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕೋಪಿಸಿದ ರೀತಿಯನ್ನೂ ಅರಿಯಬಲ್ಲೆ . ಅಂದರೆ ನಿನ್ನಿಂದಾಗಿ ನಾನು ಈಗ ಅಪ್ಪನಾಗಿಯೂ ,ಮಗನಾಗಿಯೂ ಯೋಚಿಸಬಲ್ಲೆ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ
ಸಮುದ್ರಂ ಗೈದಿಪ್ಪಂ ಜಲದರವಮಂ ತಂದೆಯೆದೆಯೊಲ್ |
ಸಮಾನಂ ಸೂರ್ಯಂಗಂ ಶಶಿಜಶಿಶು ತಾಂ ಕಟ್ಟಪಡೆಯಲ್ ||
ಸುಮೋಹಂ ತೋರಿಪ್ಪಂ ಪಿತಮಣುಗಗಂ ತೋಯದುಗಿಯೊಲ್ |
ಕುಮಾರಂ ಪೊಕ್ಕಿರ್ಪಂ ಹೃದಯಶರಮಂ ಬೀರಿ ಸೊಗಮಂ ||
(ಸಮುದ್ರದ ಭೋರ್ಗರೆತ ತಂದೆಯ ಹೃದಯದ ಬಡಿತದಂತಿದೆ. ಚಂದ್ರನ ಮಗನೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಸುಂದರವಾಗಿಹ ಶಿಶುವು ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ. ರವಿಯ ಉರಿಬಿಸಿಲಂತೆ ಕೂಸು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಪಿತನು ಮಗುವಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಾನೆ; ನೀರು ಆವಿಯಾಗಿ ರವಿಯ ಬಳಿ ಹೋದಂತೆ. ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಪುತ್ರನು ತಂದೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಡಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ; ಸೂರ್ಯನು ಕಡಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವಂತೆ!)
ಕಡಲದಡದೆ ಸುತನಂ ಕೈ
ಬಿಡುತೆತ್ತರಕೆತ್ತಿ ನೋಡೆನಲ್ ಜಗಮಂ ಸಂ-
ಗಡಮಿರ್ಪಂ ರಕ್ಷೆಯವೊಲ್
ಪಿಡಿಯಲ್ ಬೀಳ್ದೊಡನೆ ಮಿತ್ರನಂದದೊಳಿರ್ಪಂ