ಪದ್ಯಪಾನ – पद्यपानम्

ಸುಮಹಿಮಾಲಯ

ದಿವಿಷತ್ತರಂಗಿಣೀ ತೀರ ಸುರಸುಂದರೀ

ಕರಕಂಕಣ ಕ್ವಣ ಕ್ವಣನ ವೀಣಾರಾವ

ಕಲಿತ ಹರವಿಜಯ ಮಂಗಳಗೀತಿಕಾ ಪ್ರತಿ

ಧ್ವನಿತ ಕಂದರನು, ಹಿಮವದ್ಗಿರೀಂದ್ರನೆ ನಾನು

ಬಹುಪುಣ್ಯ ನದನದೀ ಲಹರೀ ಮುಹುರ್ಮುಹುರ್

ಮಹನೀಯದರ್ಶನ ಸ್ಪೃಹಣೀಯನೇ ನಾನು

ಭರತರಾಜ್ಞೀ ಶಿರೋಭಾಸಮಾನ ಮನೋಜ್ಞ

ವಜ್ರಕೋಟೀರ ಹಿಮವದ್ಗಿರೀಂದ್ರನು ನಾನು

ಹರ ಜಟಾಜೂಟಾಗ್ರ ತರುಣೇಂದು ದರಹಾಸ

ಲೀಲಾ ಸಮುಲ್ಲಾಸ ಕೈಲಾಸನೇ ನಾನು

ರಾಜಹಂಸ ವಿಹಾರ ರಮಣೀಯ ರಾಜೀವ

ರಾಜೀ ವಿರಾಜಿ ನವರಸ ಮಾನಸನು ನಾನು

ಉಪನಿಷತ್ ಸುಂದರೀ ಸುಪವಿತ್ರ ಪದಕಂಜ

ಮಂಜು ಮಂಜೀರ ಶಿಂಜಿತವೆ ತುಂಬಿಹುದಿಲ್ಲಿ

ಚೈತನ್ಯವುಕ್ಕಿ ಭೂಮಾತೆ ಗೋಮಾತೆ ಯಾ

ಗುತ್ತಿಲ್ಲಿ ಪೃಥ್ವಿಗೌಷಧಿಗಳನು ಹಿಂಡಿದಳು

ಬಿಲ್ಲಾಗಿ ಮೇರುಪೃಥ್ವೀಧರನ ಬಗ್ಗಿಸುತ

ಫಣಿವಲ್ಲಭನ ಧನುರ್ಗುಣವಾಗಿ ಬಂಧಿಸುತ

ವಿಶಿಖವಾಗಲು ಮಹಾವಿಷ್ಣುವನು ಸಂಧಿಸುತ

ತ್ರಿಪುರಾಸುರರ ಸಂಹರಿಸಿದ ಹರನಿಲ್ಲಿಯೇ

ಕ್ರೋಧದಿಂ ಸಾಧುಗಳ ಬಾಧಿಸುತ ವೇಧಿಸುವ

ಮಹಿಷಾದಿ ಧೂರ್ತ ದುರ್ಮದ ದುಷ್ಟದಾನವರ

ಸಂಹಾರವಂಗೈದು ಸಿಂಹಾಸನವನೇರಿ

ದುರ್ಗಾಭವಾನಿ ಮುಂದಕೆ ಸಾಗಿದೆಡೆಯಿದೇ

ಮುಲ್ಲೋಕಗಳ ನಲ್ಲಕಲ್ಲೋಲ ಗೈವಂಥ

ಧರ್ಮವಿದ್ರೋಹಿ ತಾರಕ ದಾನವನ ಹರಿಸೆ

ಹೊರಟ ತ್ರಿಂಶತ್ಕೋಟಿ ತ್ರಿದಶ ಯೋಧರ ಕೂಡಿ

ಸರ್ವಸೇನಾನಿಯಾದನು ಶಕ್ತಿಧರನಿಲ್ಲಿ

ಅರ್ಧಾಂಗಿ ಪಾಂಚಾಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲು ನಿಜಭುಜಾ

ಸ್ಕಂದದೊಳು ಗದೆಯಿರಿಸಿ ಕೌಂತೇಯಮಧ್ಯಮನು

ಯಕ್ಷರಾಕ್ಷಸ ಚಮೂ ವಿಕ್ಷೋಭವನು ಗೈದು

ಸೌಗಂಧಿಕಾಬ್ಜಗಳ ಸಾಧಿಸಿದ ನೀಕೆಲದಿ

ತೊಡೆತಟ್ಟಿ ನೆಗೆದು ಮೇಲ್ಬಿದ್ದು, ತುಳುಕಲು ಶಿರೋ

ಗಂಗೆ, ಮುಕ್ಕಣ್ಣನೊಳು ಸೆಣಸಿ ಸಮರದಿ ಗೆದ್ದು

ಭಾವಿಭಾರತ ರಣಶ್ರೀ ವಿಜೇತ ಕಿರೀಟಿ

ಪಾಶುಪತವಂ ಸಮೋಪಾರ್ಜಿಸಿದ ನಿಲ್ಲಿಯೇ

ಆಡಿದರು ಆಮ್ನಾಯ ಬಾಲಿಕೆಯರೀಕೆಲದಿ

ಯುಗವೀಥಿಗಳಲಿ ನಾಲಕ್ಕು ಕಂಬಗಾಳಾಟ

ಹಾಡಿದರು ಬ್ರಹ್ಮರ್ಷಿಗಳು ವೇದಗಳನಿಲ್ಲಿ

ಗಂಗಾ ತರಂಗಿಣೀ ಗತಿಗಳಲಿ ಶೃತಿಕಲೆತು

ನರನ ನಾರಾಯಣನ ಚರಣ ವಿನ್ಯಾಸದಿಂ

ಭೂದೇವಿ ತನುವೆಲ್ಲ ಪುಲಕಗೊಂಡುದುಯಿಲ್ಲೆ

ಜೈಮಿನೀ ಪೈಲ ವೈಶಂಪಾಯನ ಸುಮಂತ

ರಿಗೆ ಚತುರ್ವೇದಗಳ ವ್ಯಾಸ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ನೆಲ

ಕಾಳಿದಾಸ ಕವೀಂದ್ರ ಕವಿತಾಕುಮಾರಿಯೀ

ಶಿಖರಾಂಚಲಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಿಂ ತಿರುಗಿದಳು

ಕಂದಿಕುಂದುವ ಯಕ್ಷಸುಂದರಿಗೆ ತಣ್ಪಾಗಿ

ತಲುಪಿ ಸಂದಿತು “ಮೇಘಸಂದೇಶ” ವಿಲ್ಲಿಯೇ

ಕಾಳಿದಾಸ ಕವೀಂದ್ರ ಕವಿತಾಕುಮಾರಿ ನ-

ಮ್ಮಗಜೆಪದಕಂಗಾರ ಶೃಂಗಾರಗೈದಿದ್ದು

ತಳುಕು ವಾಲ್ಗಣ್ಣ ಕಜ್ಜಲರೇಖೆಯಿಂ ರಚಿಸಿ

ಅಲಪಿಂದ ಕಲ್ಯಾಣ ತಿಲಕವನು ತಿದ್ದಿದ್ದು

ಇದೆ ತಪೋಭೂಮಿ ನನ್ನಯ ಮಹಾಭೂಮಿಯಿದೆ

ಬದರೀ ಮಹಾಕ್ಷೇತ್ರ ಪರಮಪಾವನ ಭೂಮಿ

ಸತ್ಯ ಧರ್ಮಗಳಿಗಾಶಾಜ್ಯೋತಿಯೀಭೂಮಿ

ಶೌರ್ಯಧೈರ್ಯಗಳು ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಿನೆಳೆದ ಗೆರೆ, ಭೂಮಿ

ವಿಶ್ವವಿಖ್ಯಾತವೀ ವೀರಭಾರತಭೂಮಿ

ವೇದಪ್ರಪೂತ ವೀ ವಿಜಯಭಾರತಭೂಮಿ

ಈ ಬುವಿಯಮೇಲೆ ದಂಡೆತ್ತಿ ಬಂದವರಾರು?

ಈ ನೆಲದಮೇಲೆ ಕೊಬ್ಬೇರಿ ನಿಂತವರಾರು?

ಯಾವನೋ ನಮ್ಮಗೋಡೆಯ ಹತ್ತ ಬಂದವನು?

ಯಾವನೋ ನಮ್ಮ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಸುಳಿಯುವ ಕಳ್ಳ?

ನೂರಾರುಕೋಟಿ ವೀರಾಗ್ರಣಿಗಳೇಕವೈ !

ಭರತಪೌರುಷರೇಖೆ ಪರದುರಾಲೋಕವೈ!

ನರರಾಗಿ ಗಾಂಡೀವ ಧರರಾಗಿ ನಿಂತಿರಲು

ಹರರಾಗಿ ತ್ರಿಪುರಸಂಹರರಾಗಿ ಕಾಣಿಸಲು

ಭೀಮರಾಗಲು ಸಮರಭೀಮರಾಗಲು ಹೋರಿ

ದುರ್ಗವಾಗುತ ವಿಜಯಸಂಸರ್ಗರೆನೆ ಬರಲು

ಓಟಕೀಳರೆ ಖಳರು ಗರ್ವಾಂಧ ಸೈಂಧವರು !

ಸೊರಗಿ ಸೊಪ್ಪಾಗರೇಂ ಕುಟಿಲಕಾಮಾಂಧಕರು !

ತೊಲಗಿ ಮರೆಯಾಗರೇಂ ಧೂರ್ತ ದುಶ್ಯಾಸನರು !

ಮುರಿದು ಮುಕ್ಕಾಗರೇಂ ಕ್ರೂರ ಮಹಿಷಾಸುರರು !

ಸಾಟಿಯಿಲ್ಲದ ವಿಶ್ವ ವೈತಾಳಿಕನು ನಾನು

ಅನುಪಮ ವಿಖ್ಯಾತ ಹಿಮವದ್ಗಿರೀಂದ್ರ ನಾನ್

ಚಂಡಪ್ರಚಂಡಮಾರ್ತಾಂಡ ಕಿರಣಗಳು ನೀವ್

ಏಳಿ ಪ್ರಜೆಗಳೆ ನನ್ನ ಸೋದರರೆ ಎದ್ದೇಳಿ

ರೋಷಂಗಳನು, ಕುಲದ್ವೇಷಂಗಳನು, ಚೋರ

ವೇಷಂಗಳನು, ಸ್ವಾರ್ಥದೋಷಂಗಳನು ಬಿಟ್ಟು

ಸತ್ಯವಾಗುತ ಐಕಮತ್ಯವಾಗುತ ಜಯೌ

ನ್ನತ್ಯವಾಗುತ ಜನಸ್ತುತ್ಯವಾಗುತ ಬನ್ನಿ

ಪ್ರಳಯಕಾಲಮಹೋಗ್ರ ಭಾನುಕಿರಣಗಳಾಗಿ

ದಿಗ್ದಿಗಂತಗಳಲ್ಲಿ ನವದೀಪ್ತಿ ಹೊಮ್ಮಿಸುತ

ಕಲ್ಪಾಂತ ಕುಪಿತ ಸಾಗರ ತರಂಗಗಳಾಗಿ

ವೈರಿರಾಜನ್ಯ ಸೈನ್ಯಗಳ ಮುಳುಗಿಸಿನೆಡುವ

ವಿಲಯ ರುದ್ರ ಕರಾಳ ವಿಕಟ ಘರ್ಜನೆಯಿಂದ

ದಿಗ್ಗಜೇಂದ್ರಗಳು ಕಿವುಡಾಗಿ ಕೆಳಬೀಳ್ವಂತೆ

ಸಂವರ್ತ ಸಮಯ ಝಂಝಾಮಾರುತಗಳಾಗಿ

ವಿಮತವೈರಿಗಳ ಶೀರ್ಷಗಳ ತೆಗೆಯಿರಿಚಿಮ್ಮಿ

ಭಾವಿಭಾರತ ನಿರಭ್ಯಂತರಾಭ್ಯುದಯ ಸಂ

ಭಾವನಾಹ್ಲಾದ ಭರ ಪಾರವಶ್ಯನು ನಾನು

ಆರ್ದ್ರ ಮಾನಸ ಪುಲಕಿತಾಂತರಾನಂದಾಶ್ರು

ವಾಹಿನೀ ಭರಿತ ಹಿಮವತ್ಪರ್ವತವೆ ನಾನು

(ಮೂಲ: ’ಸುಮಹಿಮಾಲಯಂ” ಡಾ.ಕರುಣಶ್ರೀ ವಿರಚಿತ “ಉದಯಶ್ರೀ” ಭಾಗ ೪)

ಪುಷ್ಪವಿಲಾಪ

(ಮೂಲ ತೆಲುಗು ಕವನ: ಕರುಣಶ್ರೀ : ಕನ್ನಡ ಪದ್ಯಾನುವಾದ : ಚಂದ್ರಮೌಳಿ)

(English Translation by Sri Kandregula Amba Prasada Rao)

ನಿನ್ನ ಪೂಜೆಗೆ ಪ್ರಭೂ ಹೂಗೊಯ್ಯಲೆಂದು

ಮುಂಬೆಳಗಿನಲಿ ತೋಟದೊಳಬಂದು ನಿಂತೆ

ಎಳೆನೇಸರೆಳೆಗೆಂಪು ಬೆಳಗಿಸಿತು ಹೂಬನವ

ಪುಷ್ಪಬಾಲಕರೆಲ್ಲ ತಾಯ ಮಡಿಲನ್ನು

ಅಪ್ಪಿ ಮುದ್ದಾಡಿ ತೂಗಾಟ ನಡೆಸಿರೆ ಆಗ…

Pushpa Vilapam

nEnoka poolamokkakaDa nilci civa’luna kommavamci gO
ra’neDunamtalOna virulanniyu ja’liga nOLLu vippi “ma’
pra’Namu diituva’?” yanucu ba’vuru mannavi – kRumgipOti, na’
ma’nasamamdedO taLuku mannadi “pushpavila’pa” ka’vyamai.

Standing at a flowering plant Nimbly pulling a stalk aslant, Ere I, to pluck, putforth my nail,
All flowers raised a piteous wail. “Takest thou our life?” – Abashed Was I Something then flashed In my mind – a weird figment, As a poem – “The Flowers’ Lament”.

ನಾನೊಂದು ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಗಿಡದ ಬಳಿ ಹೋದೆ

ಮೆಲ್ಲನೆಯೆ ಹೂರಂಬೆ ಒಂದ ಹಿಡಿದೆಳೆದೆ

ಹೂತೊಟ್ಟಿಗುಗುರಿಟ್ಟೆ, ಅಷ್ಟರಲೆ ಸಣ್ಣ ದನಿ..

ಮಾತು ಮೂಡಿತೊ? ಹೌದು. ಹೂಗಳೆಲ್ಲಾ ಏನೊ ನುಡಿಯುತಿವೆ:

“ಅಯ್ಯೊ ಹಿಂಸಿಪೆ ಏಕೆ? ಕೊಲ್ಲದಿರು, ತಾಳ್ ನಿಲ್ಲು’,

ಆರ್ತಗೀತೆಯ ಕೇಳಿ, ಹಾಗೆ ನಿಂತೆನು ಅಲ್ಲೆ,

ಮನಮಿಡಿದು, ಎದೆ ಕರಗಿ, ಏನೊ ಮನ ಮಿಂಚಿತ್ತು

ಹೊಳೆದು, ಪುಷ್ಪವಿಲಾಪ ಕಾವ್ಯ ಮೈತಳೆದಿತ್ತು.

ಆಗ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಜಾಜಿ

ತೂಗಿ, ಆಡಿ, ನನ್ನ ನೋಡಿ

ಸಣ್ಣದನಿಯಲೇನೋ ನುಡಿಯೆ

ಕಣ್ಣು ತೇವ, ಅಶ್ರು ಮೂಡಿ

a’yuvugalgu na’lgu gaDiyal kani pemcina tiive talli ja’
tiiyata diddi tiirtumu, tadiiya karmmulalOna svEcCamai
nooyalaloogucun muriyucumdumu – a’yuvu diirinamtanE
ha’yiga kamDlu moosedamu a’yama callani ka’li vrELLapai.

During our short span of Life we have embellished The species of mother – creeper that
bore and cherished – Swinging in her arms with gay abandon, shut eyes – When end comes – happily fade away at her cool toes.

“ಬಾಳು ನಮಗೆ ನಾಲ್ಕು ಗಳಿಗೆ,

ಬಳ್ಳಿ ತಾಯಿ ಹೆತ್ತು ಇಳೆಗೆ

ನಮ್ಮ ಜನ್ಮಕರ್ಥ ಕೊಡಲು

ನಿಮ್ಮ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಇಡಲು

ಹಾರದ ಉಯ್ಯಾಲೆ ಆಡಿ

ಮೆರೆವೆವು ಮೈಮರೆತು ಕೂಡಿ

ಆಯು ತೀರಿದಷ್ಟರಲ್ಲಿ

ತಾಯ ತಂಪು ಪಾದದಲ್ಲಿ

ಮೆಲ್ಲನುದುರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು

ಹಾಯೆನುತ ಕಣ್ಣುಗಳ ಹೊದ್ದು

g’lini gouravimtumu sugamdhamu poosi, sama’Srayimcu Brum
ga’laku vimdusEsedamu kammani tEnelu, mimmu bOmTla nE
tra’laku ha’yi goortumu, svatamtrula mammula sva’rdhabuddhitO
ta’Lumu! tRumpabOvakumu talliki biDDaku vEru sEtuvE!

We smear perfume and welcome breeze, Feast with tasty honey the visiting bees, Cause comfort and joy to the eye – Of people like you – free tho’ are we – Tarry! pluck us not with selfish intent, Would you tear the child from its parent!

ಗಾಳಿಗೆ ಗೌರವವ ನೀಡಿ

ಗಂಧ ಲೇಪ ವನ್ನು ಮಾಡಿ

ಆಶ್ರಯಿಸಿದ ದುಂಬಿಗಳಿಗೆ

ಜೇನಿನುಣಿಸು ನಮ್ಮ ಒಸಗೆ

ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಣ್ಗೆ ತಂಪು

ಹಾ.. ಯೆನಿಸುವಂತ ಸೊಂಪು

ನಿಸ್ವಾರ್ಥದ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯವರು

ನಾಲ್ಕು ಕ್ಷಣವೆ ಬಾಳುವವರು

ತಾಳು, ನಿಲ್ಲು, ಸ್ವಾರ್ಥಿಯಾಗಿ, ಅಯ್ಯೊ ಬೇಡ, ಕೀಳಬೇಡ

ತಾಯಿ ಯೊಡಲಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಕಿತ್ತು ಬೇರೆ ಮಾಡಬೇಡ

Ulu da’ra’latO gomtu kuri bigimci
gumDelOnumDi soodulu grucci koorci
muDucu komduru muccaTa muDula mammu
akaTa! dayalEniva’ru mii ya’Duva’ru!

Strangling us with wool and rings, Piercing bosoms with needles and strings, Adorn with us your braids fancy- Alas! ye women are sans mercy.

ದಾರದಿಂದ ನಮ್ಮ ಮೃದುಲ

ಕೊರಳಿಗೆ ನೇಣನ್ನು ಬಿಗಿದು

ಸಾಲದೆ, ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಸೂಜಿ

ಹಾಕಿ, ಚುಚ್ಚಿ, ಎಳೆದು, ಹೆಣೆದು

ಮೈಯ ಮರೆತು ಮೆರೆವರಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಹೆಣ್ಗಳು !

ಅಯ್ಯೊ ! ನಿಮಗೆ ದಯೆಯೆ ಇಲ್ಲ

ಎಂದುದೊಂದು ಕೆಂಗುಲಾಬಿ

ಕೋಪದಿ ಮುಖ ಕೆಂಪಾಗಿ

ಆಹ: ನೀವು ದಯೆ ಧರ್ಮವೆ

ಮೂರ್ತಗೊಂಡ ಮಾನವರೇ

ಎಂದು ನೋಡಿ ನನ್ನತ್ತ

ಹೀಗೆಂದಿತು ಪಾರಿಜಾತ

ma’ velalEni mugdha sukuma’ra sugamdha maramda ma’dhurii
jiivitamella miikai tyajimci kRuSimci naSimcipOva ma’
yauvanamella kollagoni a’ pai ciipurutODa cimmi ma
mma’vala pa’ravaiturugada’! naraja’tiki niiti yunnada’?

While our priceless and innocent, Delicate, nectarean and fragrant – Life, for you is sacrificed and frayed – Withered and laid utterly destroyed – Ravishing our youth, sweep with broom – Alas ! Is there morality among the Human Race ?

ಅಮೂಲ್ಯತೆಯ ನಮ್ಮ ಮುಗ್ಧ

ಸೌಕುಮಾರ್ಯ, ಮಧು, ಸುಗಂಧ

ನಿಲುವೆಲ್ಲಾ ನಿಮಗಾಗಿಯೆ

ಅರ್ಪಿಸುವೆವು ಕೃಶಿಸಿ, ನಶಿಸಿ

ನೀವು ನಮ್ಮ ಯೌವನವನೆ

ಕೊಳ್ಳೆಹೊಡೆದು, ಬಾಡಿದೊಡನೆ

ಚಿಮ್ಮಿ ಹೊರಗೆ ಎಸುಯುವಿರೇ

ನಿಮಗೆ ನೀತಿ ಇರುವುದೇ ?

buddha dEvuni BoomilO puTTina’vu
sahajamou prEma niilOna caccenEmo?
amdamunu hatyajEseDi hamtakumDa !
mailapaDipOye nOyi ! nii manuja jama.

In the land of the Buddha thou art born – of innate love thou, perhaps, art shorn – Oh, murderer, who slayeth beauteous charm, – Defiled is thy birth in human form.

ಬುದ್ಧದೇವ ಅವತರಿಸಿದ

ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಜನ್ಮ ತಳೆದೆ

ಸಹಜವಾದ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ

ಸತ್ತು ಹೋದುದೇನು ಕೊನೆಗೆ

ಸೌಂದರ್ಯವ ಕೊಂದು ಕುಣಿವ

ಕೊಲೆಪಾತಕ ಪಾಪಿ, ನೀನು

ತೊಲಗು ನಮ್ಮ ಮುಟ್ಟಬೇಡ

ನಿನ್ನ ಬಾಳು ಮೈಲಿಗೆ

ಹೀಗೆ ಹಿಯ್ಯಾಳಿಸುವ ಹೂಗಳನು ತಾಕದೆ

ಬರಿಗೈಲಿ ಬಂದೆ ಪ್ರಭು ಹೂವಿಲ್ಲ ನಿನಗೆ

ಬರಿಗೈಯಲೇ ಹೋದೆ, ಎದೆತುಂಬಿ ಬಂದೆ

ಹೃದಯ ಕುಸುಮವನಷ್ಟೆ ಅರ್ಪಿಸುವೆ ನಿನಗೆ.

ಮೊದಲನೇ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲೂ ಪೂರ್ವಾರ್ಧ ಹಿಮ ಹೇಳಿದರೆ ಉತ್ತರಾರ್ಧ ನೀರಿನದು.
ಎರಡನೇ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಮೊದಲೆರಡು ಸಾಲು ಹಿಮದ ಹೇಳಿಕೆ, ಕಡೆ ಎರಡು ಸಾಲು ನೀರಿನ ಹೇಳಿಕೆ 🙂

ಪರ್ವತಕೆ ನಾಮಕುಟ, ಬಿಸಿಲೊಳೇನ್ ನಿನ್ನಗತಿ?
ಹಾರ್ವ ಹಾಲ್ಹನಿಗಳವ, ಕುಡಿಯಲಹುದೇನೋ?
ಓರ್ವನನ್ನಲೆಬಿಳುಪು, ಕರ್ತನೇಳ್ಬಣ್ಣಗಳ
ಸೋರ್ವನೀನೇತಕೆಲೊ?ನಿರ್ಮಲತೆಗೆ || ೧ ||

ನಳನಳಿಪ ಸುರ ಪಾರಿಜಾತ ದಳಗಳ ಪೋಲ್ವ
ಫಳಫಳನೆ ಹೊಳೆವಂಬರವು ತಿರೆಗೆ ನಾನು
ಬಿಳಿಗಂಟನಿನ್ನೊಡಲಳಾರ್ದ್ರತೆಯದೆಲ್ಲಿಹುದು?
ಇಳೆ ಗರ್ವವೇಳಿಗೆಯು ತಿಳಿ ಮರುಳನೇ || ೨ ||

ಕೇಡಿಗನೆಯಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಸಾರುವನೊಬ್ಬ,
ಜಾಡರಿಸಿ ಥಳಿಸಿದವ ನಾನೆಂಬನೊಬ್ಬ,
ಮಾಡಿಮಡಿದವನೆನ್ವ ಬಹುಮತಾಂಧರಿಗೊಬ್ಬ
ನೋಡು ಮೂವರು ಖಳರೆ ರೂಪ ಬೇರೆ ||